شبهای بی سحر
امروزتوی متنای خوشکلی که دوستام واسم فرستاده بودن به یه شعر برخورد کردم که..... ماه من, غصه چرا؟ تو مرا داری و من هر شب و روز, آرزویم همه خوشبختی توست ماه من دل به غم دادن و از یاُس سخن گفتن, کار آنهایی نیست که خدا را دارند غم و اندوه, اگرم روزی, مثل باران بارید, یا دل شیشه ایت از لب پنجره عشق زمین خورد و شکست, با نگاهت به خدا چتر شادی وا کن, و بگو با دل خود, که خدا هست و همین است که در تارترین لحظه شب, راه نورانی امید نشانم می داد. ماه من غصه چرا؟
نوشته شده در شنبه 87 مرداد 12ساعت
6:58 عصر توسط الف
